Monda Solidareco
kontraŭ la Malsato, dum kunsido de ties
Administra Konsilantaro en Parizo la 29an kaj 30an de
januaro 1983,
Konsiderante,
ke la nunaj mondaj strukturoj evidentigas internacian
sovaĝan konkuradon ĉiam malfavoran al la plej
senhavaj uloj ;
Konstatinte,
- Ke la eksterordinara disvolviĝo de la plej riĉaj
landoj fortiĝas per malmulte kosta ekspluatado de
la minejaj, agrikulturaj kaj homaj riĉofontoj de
malpli favorigitaj landoj,
- Ke la difektiĝo de la interŝanĝaj
kondiĉoj ofte kondukis la gvidantojn de la malriĉaj
landoj progresigi la eksporteblajn agroproduktojn
malfavore al la vivtenaj kultivoj,
- Ke la malsato estas, rekte aŭ ne, la unua
monda mortokaŭzo.
Monda Solidareco kontraŭ la Malsato denove
asertas :
- Ke individuo aŭ socia grupo ne rajtas
disvolviĝi damaĝante alian,
- Ke la nutrado estas rajto, ke ĉies laboro
estu prioritate destinata al la kontentigo de la
propraj kaj regionaj fundamentaj vivtenaj bezonoj
- Ke ĉiu evoluiga programo provizu pliajn
rimedojn por certigi ĉies dignon
- Ke la nutraĵoj okaze de interŝanĝado
ne estas varo kiel la aliaj.
Sekve Monda Solidareco kontraŭ la Malsato
- Atentigas la konsumantaron, la
agrikultistaron kaj la publikajn instancojn pri la
kelkfoje katastrofaj efikoj de evoluigaj modeloj
celantaj nur profiton kaj prestiĝon
- Petas, atendante la eblecon krei Mondan
Institucion de Solidareco, ke oni negocu la
prezojn de la agroproduktoj tiel, ke ili altigu la
vivnivelon de la plej malriĉaj produktantoj
- Petas ĉiun popolon prioritate direkti
la agrikulturon kaj industrion ne al ekonoma profito,
sed al malpliigo de la regiona prinutra dependeco,
internacie komercigante nur la troajn
agroproduktojn.
Tia disvolviĝa prolitiko povas kontribui, ke iam
homo ne plu estu minacata de misnutrado.
|
